Recruiter – een hele simpele baan, toch?

Utrecht, 22 februari 2012 - Recruiter - een hele simpele baan, toch?

“Oefening baart kunst” en inderdaad wordt dan alles eenvoudig: met wat discipline, ijver en jarenlang oefenen kan elke taak perfect worden uitgevoerd. Werving & selectie is niet anders, want eerlijk gezegd: “Dat is toch wel een heel erg simpele baan!” Zo moeilijk is het niet om een stuk papier door te schuiven, toch? Je kunt bijna horen wat die managers – die mensen willen aannemen – hardop denken: “Jaja, ik wed dat je vingers behoorlijk moe zijn geworden van al dat gesleep van CV’s van de ene map naar een e-mail bericht. Noeste arbeid, hoor!” Weinig banen lijken zo simpel om na te doen.

In de eerste plaats is het eindproduct van recruiting “werk voor iemand anders”. Het is het talent van een ander, de vaardigheid om een interview te overleven en alles wat hij/zij meeneemt om uiteindelijk de baan te krijgen – dat is het feitelijke eindproduct van het recruiting proces. Het is best lastig om de precieze rol van de recruiter in dit pseudo-wetenschappelijke proces te duiden. Is hij/zij degene die het talent herkende? Die het ontdekte? Die het vond? Die het aan de tand voelde? Die de baan had begrepen? De cultuur? Had hij/zij de juiste database? De juiste connecties? Het juiste inzicht in de afdeling of in de psyche van de manager die een baan heeft te vergeven? Voerde hij/zij heel veel telefoongesprekken of kende hij/ zij soms wat geheime touwtjes binnen Google waaraan je kunt trekken? Het is dus best lastig om te vertellen wat de recruiter precies doet. En dat maakt het wel heel erg makkelijk om de rol van de recruiter te bagatelliseren.

Maar misschien zien wij het wel verkeerd. De waarde van een recruiter kan niet worden vastgesteld aan de hand van een enkele procedure. En die waarde kan ook niet worden vastgesteld aan de hand van dat ene geval waarbij slechts twintig seconden verlopen tussen het intakegesprek met de manager en het aanbieden van een potentiele kandidaat.

Je zult alles in ogenschouw moeten nemen dat voorafgaat aan het herkennen van het juiste talent om te begrijpen wat de waarde van een uitstekende recruiter is. Een excellente recruiter creëert de voorwaarden waaronder dat magische geluk kan worden afgedwongen. Zij spreken niet met heel veel mensen: zij spreken met iedereen! Zij willen noch hun klanten noch hun concurrenten kennen: zij willen alles weten wat er te weten valt over bedrijven en organisaties binnen hun speelveld. Het bestaat uit een grote hoeveelheid werk dat moet worden verstouwd, terwijl intussen afwijzingen, mislukkingen en stress een integraal deel uitmaken van deze baan. En niet te vergeten: de kleine details in de aanbiedingen die kandidaten ontvangen en waarover de emoties hoog kunnen oplopen. Kortom: de huid kan pas echt worden verkocht als de beer werkelijk is geschoten…!

En dit alles is nu precies de reden waarom zo weinigen succesvol zijn in werving & selectie. Niet dat die ene plaatsing nu zo bijzonder is. Het herkennen van een top kandidaat is niet zo ingewikkeld en er is geen toverkracht (of een voltooide HBO-opleiding) voor nodig om de kandidaat een aanbieding te laten ontvangen. Anders dan bij het maken van een prachtig schilderij kan elke willekeurige recruiter met wat geluk een of twee plaatsingen doen. Maar de vereiste achtergrond voor recruiting successen op de lange termijn is een geheel andere. Dat vereist diepgaande studie van bedrijven, producten, markten, assessments en beroepen gekoppeld aan uithoudingsvermogen om de talenten van andere mensen als een schoothondje te blijven volgen; uithoudingsvermogen dat grenst aan brute kracht. Dit is het proces waaruit het talent van de recruiter wordt gesmeed. Dit talent – als dat op zijn best functioneert – is nauwelijks voorhanden.

Haselhoff moet je na 25 jaar echt kennen…!

Bovenstaande is een vrije vertaling van een artikel dat eerder dit jaar verscheen op www.recruiter.com